می خواهم از جنبه ای دیگر به مسئله حجاب بپردازم، البته این مطلب را اول بار در مقاله ای از دکتر علی مطهری مطالعه کردم.

در فرهنگ غرب که آزادی به معنای لیبرال آن حاکم است و قید و بند های اخلاقی و دینی درآن  رعایت نمی شود، نوع ارتباط بین افراد و ارتباط بین دختر و پسر نیز از فرهنگ غالب لیبرالیستی تبعیت می کند و در ازای هر تحریکی فرد می تواند نیاز برانگیخته خود را جواب دهد (البته در خود غرب نیز مشکلات زیادی در این مسئله دارند) اما در جامعه ما اکنون این رابطه به هم ریخته است به دین صورت که در جامعه به سبک جوامع غربی تحریک انجام می گیرد اما مانند آنها جوابی به این تحریک داده نمی شود و اتفاقی که اینجا می افتد اینست که فرد تحریک شده اما جوابی برای خود نمی یابد و این مسئله بصورت یک عقده در فرد بوروز می کند و باعث بوروز ناهنجاری های رفتاری ، فردی و اجتماعی می گردد و حتی فرد را سرخورده و ناراحت می گرداند که این موضوع در صورت شیوع، نسل جوانی که باید مظهر شادابی و فعالیت باشد را به افرادی بی عار تبدیل می کند که ضرر آن برای جامعه بسیار زیاد است. شکل دیگر آن نیز اینست که این تحریک به پاسخی غیر از راه شرع منجر شود که فرد را دچار انحرافات زیادی می کند.

حرف در این باره زیاد دارم اما بطور خلاصه عرض می کنم که در نظام ما ارتباط بین دختر و پسر و نوع پوشش آنها باید مبتنی بر قواعد اسلامی باشد و نیازهای گوناگون قشر جوان من جمله نیاز های جنسی را در قالب روش های دینی اسلامی جواب دهیم.

اما در بیان حکایت سیاست های فرهنگی کشور که جای تفکر استراتژیک و دید بلند مدت است فقط این مطلب را می نویسم که اصلا چنین سیستمی در کشور ما از اول انقلاب وجود نداشته، شاید بعدا به آن بیشتر پرداختم .

در یادداشت های بعدی به مسائل استراتژیک می پردازم(ان شاء الله)